Społeczność żydowska w XIX i na początku XX wieku odgrywała ogromną rolę w życiu gospodarczym i społecznym miast Bielska i Białej. W latach trzydziestych XX wieku ludność żydowska stanowiła około 20 procent mieszkańców Bielska i 13 procent w Białej. W Bielsku dzielnica żydowska znajdowała się pomiędzy dzisiejszymi ulicami Barlickiego i Cechową, a w Białej był to rejon pomiędzy synagogą wzniesioną u zbiegu dzisiejszych ulic Krakowskiej i Kazimierza Wielkiego a cmentarzem żydowskim, który znajdował się w rejonie ulicy Wyzwolenia, w miejscu gdzie po II wojnie światowej wybudowano Zakłady Sprzętu Sportowego POLSPORT. Wybuch II wojny światowej położył kres rozwojowi lokalnej społeczności żydowskiej. W 1940 roku pozostałych w obu miastach Żydów wysiedlono do dzielnicy żydowskiej Białej, gdzie okupant latem 1941 roku utworzył getto. Getto w Białej było otwarte, jego mieszkańcy nie byli pilnowani, ale na społeczność żydowską nałożono obowiązek noszenia gwiazdy Dawida. W wyniku chorób, głodu i niewolniczej pracy wielu mieszkańców getta zmarło. W czerwcu 1942 roku okupant zlikwidował getto, a Żydów deportował do obozu Auschwitz-Birkenau oraz zamkniętych gett w Sosnowcu i Myszkowie.
Żydowskie getto w Białej. W latach 1941-1942 obszar pomiędzy bialską synagogą i cmentarzem żydowskim w Białej.