W latach 1787 – 1790, w ramach parcelacji Górnego Folwarku starobielskiego, książę Franciszek de Paula Sułkowski wydzielił ze Starego Bielska grunty, na których założył nową osadę. Powodem jej założenia było uwłaszczenie chłopów w ramach reformy cesarza Józefa II. Nową osadę nazwano Alexanderfeld na cześć syna księcia – Aleksandra. W wyniku parcelacji na terenie pokrytym częściowo lasem wytyczono siedemdziesiąt sześć „miejsc osiedleńczych”, w większości dla osób wyznania ewangelickiego. Wieś rozciągająca się od Starego Bielska do rzeki Wapienicy miała około trzy kilometry długości oraz dwa szerokości. Jej osią komunikacyjną była obecna ulica Cieszyńska, stanowiąca wówczas fragment szosy „cesarskiej”, która łączyła Lwów z Wiedniem.
Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XIX wieku w Aleksandrowicach pojawił się przemysł włókienniczy. Swoje fabryki otworzyli m.in. Josef Hensler oraz bracia Förster. W 1849 roku na terenie Aleksandrowic założony został cmentarz bielskiej gminy żydowskiej. Początkowo Aleksandrowice były częścią Starego Bielska, ale od 1864 roku uzyskały samodzielność administracyjną. Według austriackich spisów ludności w 1900 roku, na terenie wsi w 157 budynkach mieszkało 2191 osób, a w 1910 roku w 174 budynkach 2426 osób. W 1921 roku na potrzeby bielskiego garnizonu wojskowego otwarto w Aleksandrowicach cmentarz wojskowy, a w latach 1934–1935 z inicjatywy Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej wybudowano lotnisko sportowe, które stanowiło zaplecze dla założonej w 1936 roku Szkoły Lotniczej.
W okresie międzywojennym do Aleksandrowic zaczęła wkraczać zabudowa willowa. W jej następstwie bardziej zurbanizowaną część wsi włączono w 1938 roku do Bielska. Dzięki zaangażowaniu i prężnej pracy koła Macierzy Szkolnej w okresie międzywojennym nastąpiła też silna polonizacja Aleksandrowic, w których do 1921 roku ¾ ludność stanowili Niemcy.
W czasach PRL-u nastąpiła intensywna urbanizacja Aleksandrowic, w czasie której wzniesiono szereg osiedli mieszkaniowych: os. Piastowskie, os. Kopernika, os. Słoneczne, os. Wojska Polskiego, os. Beskidzkie oraz Polskich Skrzydeł. W latach 1951–1970 z dworca kolejowego przez ulicę Piastowską do skrzyżowania Hulanka w centrum Aleksandrowic kursował tramwaj.