W 1837 roku bielska społeczność żydowska, która liczyła już 427 wiernych rozpoczęła starania o utworzenie własnej gminy wyznaniowej, niezależnej od gminy w Cieszynie. Ważnym krokiem w kierunku jej utworzenia było założenie własnego cmentarza. Wybuch epidemii cholery w okolicy Bielska w 1849 roku i związany z nim zakaz przewożenia zwłok, stał się pretekstem do zakupu przez bielskiego spedytora Adolfa Brülla gruntu we wsi Aleksandrowice z przeznaczeniem na cmentarz. Koszt urządzenia cmentarza wyniósł łącznie około 2500 guldenów. Pieniądze pochodziły ze składek bielskiej społeczności żydowskiej. Brüll przepisał prawo własności gruntu na Żydowską Gminę Wyznaniową w Bielsku dopiero w 1865 roku, po jej oficjalnej rejestracji. W 1867 roku bielski budowniczy Andrzej Walczok wybudował na cmentarzu dom pogrzebowy wraz z kostnicą oraz domek dla strażnika cmentarza. Rok później zostało powołane do życia „Stowarzyszenie Chewra Kadisza Izraelickiej Gminy Wyznaniowej dla Pielęgnowania Chorych i Chowania Zwłok w Bielsku”, którego zadaniem było utrzymanie i administrowanie cmentarza. Po pożarze domu pogrzebowego, w 1885 roku Karol Korn zaprojektował nowy budynek, który nawiązywał swoją architekturą do synagogi w Bielsku i siedziby gminy żydowskiej.
Podczas I wojny światowej na cmentarzu wytyczono osobny sektor na pochówek rannych żołnierzy żydowskich, których nie udało się uratować w bielskim szpitalu. Pochowano tam zarówno żołnierzy armii austro-węgierskiej – w tym trzech muzułmanów, jak i żołnierzy polskich legionów. W 1929 roku dla uczczenia poległych żołnierzy wzniesiono pomnik, który składa się z trzech części. Środkowa część zwieńczona jest Gwiazdą Dawida otoczoną napisem w języku hebrajskim „Znak ten dla zabitych podczas wojny światowej 1914 – 1918”. Na płytach bocznych wyryte zostały nazwiska sześćdziesięciu jeden pochowanych żołnierzy. U podstawy pomnika znajduje się napis w języku jidysz: „Dla uczczenia naszych żydowskich bohaterów 1914-1918. Ofiarowane przez Chewra Kadisza Bielsko 1929”. W 1931 roku opiekę nad cmentarzem przejęła Żydowska Gmina Wyznaniowa w Bielsku.
Podczas II wojny światowej cmentarz został zdewastowany. Zniszczono ponad połowę nagrobków, z czego najwięcej w jego najstarszej części. Niemcy planowali całkowitą likwidację cmentarza i przeznaczenie terenu pod budownictwo mieszkaniowe, jednak z powodów formalnych pomysłu nie zrealizowano. Po wojnie na wielu nagrobkach osób zmarłych przed 1939 rokiem dopisywano informacje o krewnych, którzy zginęli podczas okupacji. We wrześniu 1945 roku w ramach akcji „walki z niemczyzną” władze Bielska nakazały usunięcie z cmentarza wszystkich napisów w języku niemieckim. Polecenie nie zostało jednak zrealizowane, gdyż większość nagrobków zachowało niemieckie inskrypcje. W wielu przypadkach nagrobki zostały przewrócone napisami w stronę ziemi w celu ich ukrycia. W związku z rozbudową w latach sześćdziesiątych XX wieku zakładów „Polsport” w Białej, decyzją władz miejskich, zlikwidowano cmentarz żydowski w Białej. Na cmentarz do Bielska przeniesiono prochy 192 zmarłych.
Cmentarz żydowski w Bielsku – Bielsko-Biała, ul. Cieszyńska 92