Neorenesansowy budynek Szkoły Realnej i Przemysłowej, budowany etapami w latach 1873-1883, według projektu bialskiego architekta Emanuela Rosta seniora. Koszt jego budowy wyniósł 300000 florenów i było to, największe ówczesne przedsięwzięcie budowlane miasta Bielska. Jak podaje legenda, budowla została wzniesiona w kształcie litery E, na cześć cesarzowej Elizabeth, żony cesarza Franciszka Józefa I.
Początkowo w gmachu mieściła się Państwowa Wyższa Szkoła Realna, która przygotowywała młodzież do studiów technicznych oraz pracy w handlu i rzemiośle. To tutaj w 1875 roku miał miejsce pierwszy w Bielsku egzamin maturalny. W roku 1874 do gmachu przeprowadziło się Państwowe Gimnazjum Humanistyczne, a w suterynie rozpoczęła działalność Państwowa Szkoła Przemysłowa, która miała pomóc młodym ludziom w zdobyciu wiedzy teoretycznej w zawodzie budowlanym oraz maszynowym. Z uwagi na ilość szkół w budynku, nazywano go gmachem szkół średnich. W 1918 roku w budynku otworzono jedyną w Polsce niemiecką szkołę średnią, z niemieckim językiem wykładowym. Szkoła przeznaczona była dla młodzieży pochodzącej z zamożnych mieszczańskich rodzin niemieckich i żydowskich. W latach 1921 – 1927 z pomieszczeń szkoły korzystało również gimnazjum polskie.
Podczas II wojny światowej okupant utworzył w budynku niemiecką Szkołę Inżynierską. Po wyzwoleniu miasta, z racji bliskości frontu, budynek został zajęty przez wojsko, na cele szpitala frontowego. Po wojnie w budynku utworzono Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Obecnie w gmachu mieści się Zespół Szkół Elektronicznych, Elektrycznych i Mechanicznych.
fot. Gmach szkół średnich w 2017 r.