W 1870 roku w Bielsku, przy ówczesnej ulicy Alumneumgasse, obecnie Modrzewskiego parafia ewangelicka oddała do użytku budynek internatu dla męskiego Seminarium Nauczycielskiego. Jego budowę sfinansowano ze środków pozyskanych od fundacji założonej w 1868 roku przez mieszkającego w Paryżu bielszczanina – Paula Eugeniusza Lauerbacha. Z uwagi na fakt, że Seminarium było pierwszą placówką w monarchii austro-węgierskiej, która kształciła nauczycieli dla wszystkich szkół ewangelickich w całej monarchii, otwarcie internatu rozwiązało problem zakwaterowania studentów zamiejscowych. Osiemdziesięciu sześciu studentów mieszkających w Alumneum miało zapewniony dach nad głową, pełne wyżywienie oraz staranny nadzór pedagogiczny. Całoroczna opłata za mieszkanie i posiłki wynosiła 100 florenów. Dla studentów uboższych stosowano obniżone stawki.
Karta pocztowa: Bielitz – Alumneum. Autor: b.d. Wydawca: A.B.B. Rok: 1915/16. Źródło: Piotr Kenig i Wojciech Kominiak, Bielsko-Biała na dawnej pocztówce w czasach monarchii austro-węgierskiej, WMW Mirosław Caputa, Bielsko-Biała 2001. Domena: publiczna.
Od 1871 roku z części pomieszczeń w budynku, korzystało Państwowe Gimnazjum Humanistyczne, które w 1874 roku zostało przeniesione do gmachu szkół średnich przy obecnej ulicy Słowackiego.
W 1989 roku z inicjatywy środowisk ewangelickich powstało w Bielsku-Białej Towarzystwo Szkolne im. Mikołaja Reja, które w roku szkolnym 1990/91 powołało do życia Liceum Społeczne z siedzibą w budynku Alumneum.
fot. Budynek dawnego internatu ewangelickiego Seminarium Nauczycielskiego w 2022 r.