W 1813 roku niemal całą Europę Środkową nawiedziła ogromna powódź, wywołana przez bardzo intensywne i gwałtowne ulewy w dniach 27-30 sierpnia. Podczas powodzi najbardziej ucierpiały Polska, Węgry, Niemcy i Czechy. Woda zalała większość terytorium Polski. Deszcz padał nieprzerwanie przez siedemdziesiąt dwie godziny. Dokładne ustalenie przebiegu zjawisk meteorologicznych z tamtego okresu nie jest możliwe, gdyż materiał obserwacyjny z początków XIX wieku jest bardzo ubogi. Obfitość opadów przyczyniła się m.in. do załamania kampanii napoleońskiej na Śląsku. W Bielsku do największych zniszczeń doszło w dniach 25 i 26 sierpnia 1813 roku, kiedy to wody rzeki Białej zalały i zniszczyły większość zabudowań na Żywieckim Przedmieściu. Ponadto woda zniszczyła młyny i stawy w Kamienicy oraz wywołała wielkie szkody pod Skarpą przy Młynówce.
Powódź w 1813 roku spustoszyła Bielsko i okolice.