Wzgórze Złote Łany położone pomiędzy potokami Lipnickim i Straconka przez wiele wieków należało do wsi Lipnik. Na początku XVI wieku na jego zboczach powstały kamieniołomy, w których wydobywano wapień sprzedawany głównie do Bielska i Oświęcimia. Pozostałe tereny wzgórza były wykorzystywane pod uprawy rolne i pastwiska. Kolejne kamieniołomy na wzgórzu powstały około 1820 roku, podczas budowy tzw. Drugiej Głównej Cesarskiej Szosy Handlowej łączącej Białą z Żywcem – obecna ulica Żywiecka. Pod koniec XIX wieku, jeden z największych kamieniołomów znajdował się w miejscu skrzyżowania dzisiejszych ulic Jutrzenki i Tuwima. Złote Łany nazywano wówczas zamiennie Goldflur lub Steinbrochen, co oznaczało kamieniołomy.
W czasie II wojny światowej w nieczynnych kamieniołomach, niemieccy mieszkańcy Lipnika wybudowali amfiteatr, w którym obchodzili uroczystości przesilenia dnia. W styczniu 1945 roku podczas bitwy o Lipnik na ich terenie niemieccy żołnierze ulokowali baterię artylerii przeciwlotniczej.
Po zakończeniu wojny część gruntów dawnych gospodarstw rolnych rozmieszczonych na wzgórzu, władze zarezerwowały pod przyszły Park Miejski oraz ogródki działkowe dla robotników przemysłowych z Białej. W latach siedemdziesiątych XX wieku rozpoczęła się intensywna urbanizacja wzgórza. Wybudowano osiedle mieszkaniowe Złote Łany, a piętnaście lat później w najwyższym punkcie dawnego lipnickiego wzgórza Osiedle Langiewicza.
Wzgórze Złote Łany.
Wzgórze Złote Łany, Goldflur, Steinbrochen – wysokość około 419 m n.p.m.