Kiedy po dziesięciu latach funkcjonowania budynek szkolny na Bielskim Syjonie okazał się przestarzały i zbyt mały, w grudniu 1791 roku podjęto decyzję o budowie „nowej szkoły”. Inwestycję zrealizowano w latach 1792-1794. Na parterze nowego budynku szkolnego mieściły się cztery przestronne sale lekcyjne, a na piętrze mieszkania pastora i rektora szkoły. Na dachu wzniesiono małą wieżyczkę, w której w 1795 roku umieszczono „dzwon szkolny” oraz zegar. Wyposażenie szkoły w dzwon było fortelem zastosowanym przez pastorów ewangelickich wobec ówczesnych władz, które zabraniały innowiercom budowania wież przy domach modlitwy. Kiedy dźwięk „szkolnego” dzwonu informował wiernych o nabożeństwie, a władzom tłumaczono, że dzwoni na uczniów.
fot. Budynek nowej szkoły z 1794 r. Źródło: Der Bielitzer Zion in den Predigten seiner Pastoren 1782-1921, Autor: Richard Wagner, Wydawca: W. Fröhlich (Adolf Hohn), Bielitz 1921.
6 czerwca 1808 roku w czasie pożaru Bielska nowy budynek szkolny uległ spaleniu. Dzięki ofiarności lokalnej społeczności ewangelickiej oraz pomocy innych gmin ewangelickich udało się go odbudować jeszcze w tym samym roku. W 1809 roku Samuel Palisch ze słowackiej Kremnicy przetopił na nowo zniszczony w pożarze dzwon szkolny, który tym razem powieszono już obok domu modlitwy. W 1824 roku na budynku szkolnym ponownie pojawiła się wieżyczka, a w następnych latach zegar. Po ponad 120 latach funkcjonowania „nowej szkoły”, w 1914 roku pomieszczenia lekcyjne przekształcono w kancelarię parafialną oraz salę posiedzeń gminy.
fot. Budynek nowej szkoły ewangelickiej w Bielsku.
Obecnie w budynku mieści się plebania parafii ewangelicko-augsburskiej w Bielsku, bielski oddział Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego oraz Ewangelickie Duszpasterstwo Niesłyszących.
Nowa szkoła ewangelicka na Bielskim Syjonie – Bielsko-Biała, pl. Marcina Lutra 12