W XIX wieku, kiedy miasta Bielsko i Biała stały się trzecim, co do wielkości regionem włókienniczym w monarchii austro-węgierskiej, zaczęto dostrzegać potrzebę kształcenia własnej kadry technicznej. W latach osiemdziesiątych XIX wieku rozpoczęto organizowanie prywatnych kursów tkackich, które w 1865 roku sformalizowano i przekształcono w Szkołę Tkacką. Placówka trafiła pod patronat Bielsko Bialskiego Towarzystwa Przemysłowego. Pomimo, że była szkołą prywatną władze obu miast wspierały ją finansowo. W 1874 roku Szkołę Tkacką przekształcono w pierwszą, państwową szkołę zawodową w mieście. Bardzo szybko stała się ona wizytówka miasta, kształcąc wysokiej klasy specjalistów w branży włókienniczej. W tym samym roku, władze Bielska po wielu latach starań otworzyły Państwową Szkołę Przemysłową, która miała kształcić uczniów ubiegających się o wykształcenie techniczne o profilu mechanicznym lub budowlanym. W 1881 roku obie placówki połączono i powstałą szkołę ulokowano w jednym ze skrzydeł nowo wybudowanego gmachu szkół średnich przy obecnej ulicy Słowackiego. Z upływem lat następował wzrost zainteresowania nauką w szkole i zajmowane przez szkołę pomieszczenia okazały się zbyt ciasne. Dodatkowym utrudnieniem był brak powierzchni warsztatowych. W 1908 roku powstał komitet na rzecz budowy nowego gmachu Państwowej Szkoły Przemysłowej. Owocem jego prac było wybudowanie w latach 1910-1912 na Dolnym Przedmieściu nowego budynku szkolnego, przy obecnej ulicy Sixta.
Karta pocztowa: Bielitz – Gewerbeschule. Autor: b.d. Wydawca: K.R.B. Rok: 1926. Źródło: Archiwum Allegro. Domena: publiczna.
Kompleks zabudowań szkolnych wzniesionych na gruncie przekazanym bezpłatnie przez miasto zaprojektował Ernst Lindner. Prace budowlane wykonały firmy Karola Korna i Andreasa Walczoka. Gmach składał się z dwóch skrzydeł ustawionych pod kątem prostym. Za szkołą wzniesiono szkolny kompleks warsztatowy, laboratoria i maszynownię.
Karta pocztowa: Bielitz – k.k. Staatsgewerbeschule. Autor: b.d. Wydawca: A.B.B. Rok: 1915. Źródło: Monika Broda i Wiesław Ćwikowski, Bielsko-Biała i okolice – historia pocztówką pisana, Oficyna Wydawnicza M-C, Bielsko-Biała 2002. Domena: publiczna.
Szkoła rozpoczęła nauczanie od roku szkolnego 1913/14, jednak nie długo cieszyła się z nowych pomieszczeń. Od listopada 1914 roku do stycznia 1915 roku budynek zajęło wojsko, jako wojskowy szpital rezerwowy. Naukę wznowiono dopiero po jego likwidacji. Po upadku Austro-Węgier i przyłączeniu Bielska do Rzeczypospolitej w szkole rozpoczęto wieloetapowy proces polonizacji. W lipcu 1919 roku obok klas niemieckich utworzono pierwsze dwie klasy polskie, a w 1921 roku klasy polskie stały się głównymi. W 1923 roku odbył się pierwszy polski egzamin dojrzałości, a 3 lata później całkowicie zlikwidowano nauczanie w języku niemieckim.
fot. Gmach szkoły rzemiosł – widok zewnętrzny. Autor: b.d. Rok: 1933. Źródło: Archiwum Narodowe. Domena: publiczna.
Po wybuchu II wojny światowej okupant w miejsce polskiej szkoły utworzył dwie niemieckie: mechaniczną i włókienniczą, w których naukę mogli pobierać wyłącznie Niemcy oraz volksdeutsche. Po wycofaniu się wojsk niemieckich z Bielska na początku 1945 roku, w budynku do października funkcjonował radziecki szpital wojskowy. Dopiero po opuszczeniu budynku przez żołnierzy, możliwe było jego przejęcie na cele edukacyjne.
fot. Gmach Szkoły Przemysłowej w Bielsku w 2017 r.
Państwowa Szkoła Przemysłowa w Bielsku – Bielsko-Biała, ul. Teodora Sixta 20