W kwietniu 1939 roku w związku z zaostrzającą się sytuacją w Europie, w Bielsku rozpoczęto wznoszenie wojskowych schronów bojowych. Ich budowę powierzono stacjonującym w mieście żołnierzom pułku Strzelców Podhalańskich. Wzmożenie prac budowlanych nastąpiło w okresie od lipca do sierpnia. Wzniesiono dwadzieścia jeden żelbetowych schronów, przeznaczonych do prowadzenia ognia z ciężkiej broni maszynowej, które posiadały jedną lub dwie strzelnice dla ckm. Obiekty usytuowane były wzdłuż linii Wapienica-Aleksandrowice-Stare Bielsko-Komorowice, należącej do linii obrony Śląska. Pierwsze schrony wybudowano w okolicach wzgórza Trzy Lipki.
fot. Schron bojowy polowy nr 9 przy ul. Francuskiej
Zadaniem pozycji obronnych miała być ochrona miasta, jako węzła komunikacyjnego oraz zatrzymanie i uwikłanie przeciwnika w długotrwałe walki pozycyjne. Jednak założenia strategiczne wroga nie przewidywały ataku na miasto Bielsko i oddziały polskie opuściły linię obronną wieczorem 2 września 1939 roku, kierując się drogą w kierunku Kęt. Do czasów współczesnych zachowało się dwadzieścia schronów, z których szesnaście znajduje się na terenach ogólnodostępnych, a cztery na terenach prywatnych posesji.