Herman Schneider pochodził z Christianstadt (Krzystkowic) nad Bobrem, niewielkiego miasta na pograniczu Łużyc i Śląska. Do Bielska przyjechał w połowie lat siedemdziesiątych XIX wieku. Wraz z Carlem Benjaminem Schneiderem został wspólnikiem przędzalni lnu C.B. Schneider, która wykupiła istniejącą od 1867 roku przędzalnię lnu Albert Neumann i Syn w Bielsku. W 1902 roku po śmierci Carla Benjamina Schneidera, Herman został jedynym właścicielem zakładu, który rozpoczął produkcję wyrobów jutowych. W 1903 roku firma została wykupiona przez Spółkę Akcyjną Przemysłu Jutowego „Unia” w Wiedniu, a Schneider został jej udziałowcem.
Karta pocztowa: Bielitz – Villa Schneider. Autor: b.d. Wydawca: W.K.B. Rok: 1918. Źródło: Monika Broda i Wiesław Ćwikowski, Bielsko-Biała i okolice – historia pocztówką pisana, Oficyna Wydawnicza M-C, Bielsko-Biała 2002. Domena: publiczna.
W latach 1903-1905 przy obecnej ulicy Mickiewicza 27 wzniesiono dla Hermanna Schneidera jednopiętrową, dwurodzinną willę. Budynek wybudowano według projektu bielskiego architekta Andreasa Walczoka. Położna w rozległym ogrodzie willa łączyła w sobie elementy secesji oraz neobaroku i była jedną z najpiękniejszych budowli secesyjnych w Bielsku. W willi przy dawnej ulicy Elżbiety mieszkał Schneider wraz z żoną Emmą oraz córką Bertą i jej mężem.
fot. Dawna willa Schneidera w 2023 r.
Po zakończeniu II wojny światowej w budynku mieściło się Studio Filmów Rysunkowych, które do Bielska przeniesiono z Wisły. Od połowy XX wieku, przez kilkadziesiąt lat w willi funkcjonowało przedszkole, które ostatecznie zlikwidowano, a miasto sprzedało willę prywatnemu inwestorowi. Budynek przeszedł kapitalny remont obejmujący elewacje, stolarkę i dach. Wybrukowano podjazdy i zaadaptowano trawniki. Wyremontowano też dawną wozownię.
Willa Hermana Schneidera – Bielsko-Biała, ul. Adama Mickiewicza 27