Budynek fabryczny wzniesiony w 1907 roku przez fabrykanta Rudolfa Strzygowskiego na parceli nad rzeką Białą, zakupionej od spadkobierców Josefa Neumanna – właściciela młyna parowego przy ulicy Komorowickiej. Projekt nowoczesnego, dwupiętrowego budynku fabrycznego został wykonany przez samego fabrykanta oraz jego najbliższego współpracownika – Josefa Weinera i zatwierdzony przez nadzorującego inwestycję wiedeńskiego architekta Alexandra Neumanna. Prace budowlane prowadziły firmy Emanuel Rost z Białej oraz Ast & Cie. z Wiednia, które wzniosły parter i pierwsze piętro. Na parterze budynku ulokowano tkalnię wyposażoną w 40 mechanicznych krosien. Pomieszczenia na piętrze zajmowały m. in. cerowalnia, magazyn przędzy i kancelaria. Instalację elektryczną wykonała bielska firma Georga Schwabe, a energię do napędu maszyn zapewniła maszyna parowa o mocy 110 KM sprowadzona z Brna. Koszt budowy fabryki wyniósł 102 000 koron. Jesienią 1907 roku fabryka rozpoczęła produkcję modnych tkaniny czesankowych, wytwarzanych z przędzy sprowadzanej z Anglii, Niemiec, Francji i Austrii. Wyprodukowane materiały eksportowane były do Austro-Węgier, krajów Bałkańskich, Turcji i Ameryki. Około 1910 roku fabryka Rudolfa Strzygowskiego uzyskała prawo używania austriackiego godła państwowego na szyldach i dokumentach, co świadczyło o randze firmy. W 1920 roku fabrykę powiększono, nadbudowując drugie piętro. W części nowych pomieszczeń uruchomiono produkcję oplatania drutów miedzianych, jedwabnymi i bawełnianymi nićmi. Jednak po kilku latach z produkcji kabli zrezygnowano. W 1938 roku fabryka sukna Rudolfa Strzygowskiego miała swoje przedstawicielstwa handlowe w Katowicach, Krakowie, Sosnowcu i Warszawie.
fot. Budynek dawnej fabryki Rudolfa Strzygowskiego w 2021 r.
Rudolf Strzygowski był synem z drugiego małżeństwa Franza Strzygowskiego – założyciela wielopokoleniowej rodziny fabrykanckiej z Anną Schermański. Po ukończeniu gimnazjum odbył trzyletnią praktykę w rodzinnej fabryce na Leszczynach. Dalszą naukę kontynuował w szkołach tkackich w Bielsku i Brenie. W 1890 roku pracował jako wolontariusz w przedstawicielstwie handlowym firmy Strzygowskich w Paryżu. Po powrocie do Białej rozpoczął własną działalność gospodarczą wytwarzając tkaniny. Stworzył doskonale prosperujące przedsiębiorstwo, z którego przychody umożliwiły mu zebranie środków na budowę własnej fabryki. Po II wojnie światowej Rudolf Strzygowski osiadł w Bawarii, a jego fabrykę przy obecnej ulicy Nadbrzeżnej 12 upaństwowiono. Na przestrzeni lat budynek został gruntownie przebudowany i obecnie służy innym celom.
Fabryka Rudolfa Strzygowskiego – Bielsko-Biała, ul. Nadbrzeżna 12