Usytuowany na Wzgórzu Miejskim rynek, powstał już w czasach średniowiecza i stanowił centrum ówczesnego miasta Bielsko. Miał kształt prostokąta, a z jego narożników wybiegały po dwie prostopadłe do siebie wąskie uliczki. Od średniowiecza do XV wieku na rynku stał drewniany ratusz, pręgierz oraz znajdowały się: miejska studnia i budynek wagi miejskiej. Co tydzień odbywały się na nim targi, a trzy razy w roku jarmarki.
Rys. Bielski Rynek – fragment panoramy miasta. Rok: ok. 1855 wg drzeworytu z 1801 r. Źródło: Biblioteka Śląska. Domena: publiczna.
Zabudowa rynku była wyłącznie drewniana z wyjątkiem zamku i kościoła. W latach 1659 i 1664 pożary miasta strawiły drewniane budynki. Po tych klęskach zaczęto stawiać kamienice murowane, które również nie uniknęły pożarów w latach 1808 i 1836. Najstarsze, wąskie, piętrowe kamienice pochodzą z XVII i XVIII wieku.
Karta pocztowa: Bielitz – Ring. Autor: nieznany. Wydawca: Révész. Rok: ok. 1929. Źródło: Biblioteka Narodowa. Domena: publiczna.
W XIX wieku nastąpił dynamiczny rozwój Dolnego Przedmieścia i najstarsza część miasta straciła swoje gospodarcze i społeczne znaczenie. Z rynku przeniesiono ratusz na obecną ul. Cieszyńską, pocztę na ul. Zamkową, starostwo powiatowe i sąd na ul. Słowackiego, a dom cechowy sukienników na pl. Smolki. W 1950 roku Stary Rynek przekształcono w skwer oświetlany lampami gazowymi, a w 1953 wyłączono z ruchu samochodowego. W okresie PRL bielski Rynek nosił nazwę placu Związku Walki Młodych.
fot. Bielski Rynek w 2025 r.