Budynek zaprojektowany i wzniesiony w latach 1782-1783 przez bialskiego budowniczego Johanna Feuerabenda, na potrzeby pierwszej ewangelickiej szkoły w Białej. W budynku, oprócz sal lekcyjnych znajdowały się mieszkania pastora i nauczycieli. W 1786 roku z uwagi na wysokie opłaty za naukę, do szkoły uczęszczało tylko czterdzieści siedem ewangelickich dzieci spośród stu czternastu zamieszkałych w Białej. W szkole funkcjonowały dwie klasy. W pierwszej nauczano alfabetu, języka niemieckiego i polskiego, sylabizowania, czytania cyfr oraz prostych rachunków, w drugiej religii, podstaw łaciny, rachunków, kaligrafii, ortografii niemieckiej, czytania i pisania po polsku, historii, geografii oraz „podstaw rzetelności”. W 1787 roku w Białej doszło do przymusowego połączenia szkół katolickiej i ewangelickiej. Jako siedzibę połączonych szkół wybrano budynek szkoły ewangelickiej. Oficjalne otwarcie tzw. Szkoły Mieszanej nastąpiło 10 października 1878 roku. Szkoła była szkołą świecką, niemieckojęzyczną, trzyklasową, w której uczono pisania, czytania, rachunków, podstaw języka niemieckiego, prawa, kaligrafii, geografii, historii, wiedzy o naturze i obu religii. W okresie działania szkoły dochodziło do wielu konfliktów pomiędzy katolikami i ewangelikami. W 1812 roku w związku z wyrokiem nakazującym katolikom opuszczenie budynku szkolnego, w szkole pozostały tylko dzieci wyznania ewangelickiego. W 1823 roku kupiec Jan F. Seeliger sfinansował powiększenie budynku o skrzydło północne, w którym ulokowano mieszkania dla nauczycieli. Szkoła funkcjonowała do 1870 roku, kiedy po przeciwległej stronie dziedzińca parafialnego, przy obecnej ulicy Komorowickiej 13 wzniesiono nowy gmach szkolny. Budynek „starej szkoły” został zaadaptowany na plebanię.
Stara szkoła ewangelicka w Białej – ul. Stanisława Staszica 2