W 1892 roku władze miasta Białej podjęły decyzję o konieczności wybudowania mostu na rzece Białej. Budowla łącząca Białą z Bielskiem miała być wzniesiona wzdłuż ulicy Ludwisarskiej, obecnej Mostowej, poniżej jazu na rzece. W 1893 roku Wysokie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przyznało na ten cel włodarzom miasta subwencję w wysokości 4 767 koron i były to jedyne środki przyznane przez władze centralne.
fot. Most Moniera w 1898 r. Źródło: Ewa Janoszek, Architektura przemysłowa Bielska i Białej w latach 1806-1939, Urząd Miejski w Bielsku-Białej, Bielsko-Biała 2008.
W październiku 1894 roku Rada Miejska miasta Biała zdecydowała o budowie dwudziestopięciometrowego mostu z żelbetonu. O wykonanie kosztorysu oraz planu budowy zwrócono się do niemieckiego inżyniera budownictwa lądowego, pioniera budowania z żelbetu i betonu zbrojonego – Gustava Adolfa Wayssa, którego firma od 1885 roku posiadała prawa do patentu Josepha Moniera francuskiego, wynalazcy żelbetu. Według opracowanego kosztorysu koszt budowy wynosił 26 143 korony. Z uwagi na znikomą wartość dofinansowania budowy przez władze centralne, Monierbrücke czyli tzw. most Moniera w Białej był inwestycją praktycznie całkowicie opłaconą z funduszy miejskich. Główne prace budowlane wykonano w 1897 roku, a prace wykończeniowe rok później. W pierwszych dniach lutego 1945 roku most został wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie.
fot. Most w miejscu dawnego mostu Moniera w 2025 r.
Monierbrücke, Most Moniera w Białej – Biała-Biała, ulica Mostowa