24 marca 1938 roku na posiedzeniu Rady gminnej miasta Bielska podjęto uchwałę o przystąpieniu do budowy łaźni miejskiej oraz zatwierdzono kosztorys budowy. Projekt budynku o kształcie prostego bloku o gładkich elewacjach wykonał Stanisław Łatkiewicz, a prace budowlane zlecono budowniczemu Władysławowi Bałdzie. Budowę nowoczesnej łaźni miejskiej przy ówczesnej ulicy Grażyńskiego zakończono w 1939 roku. Jej uroczyste otwarcie odbyło się 10 czerwca 1939 roku. W trakcie uroczystości przemówienie wygłosił wiceburmistrz miasta Ślusarczyk.
Koszt budowy całej łaźni oszacowano na 350 000 zł. W dniu otwarcia oddano do użytku tylko część budynku, której budowa pochłonęła 250 000 zł. Udostępnione pomieszczenia wyposażone były w 40 natrysków w oddziale żeńskim oraz 40 w oddziale męskim. Każdy biorący prysznic mógł po kąpieli wypocząć i skorzystać z tzw. „wypoczywalni”, wyposażonych w otomany. Pozostała część budynku łaźni miała być oddana do użytku publicznego dopiero w 1940 roku. Przewidziano w niej zainstalowanie 3 wanien w oddziale żeńskim i 3 w oddziale męskim oraz wybudowanie krytego basenu pływackiego, umożliwiającego pływakom treningi w okresie zimowym. Basen miał mieć 25 m długości i 7,5 m szerokości.
Łaźnia przeznaczona była dla mieszkańców miasta, przyjezdnych oraz uczniów bielskich szkół, które nie posiadały własnych łaźni. Dla poszczególnych szkół, które przymusowo miały korzystać z łaźni w poszczególnych dniach przygotowano specjalny grafik.
Obecnie w budynku mieści się Powiatowy Urząd Pracy w Bielsku – Białej.
fot. Budynek dawnej łaźni miejskiej w Bielsku w 2022 r.
Budynek łaźni miejskiej w Bielsku – Bielsko-Biała, ul. Partyzantów 57