W czerwcu 1902 roku w lokalnej prasie pojawiły się ogłoszenia o przetargu na roboty budowlane związane z budową koszar kawalerii I kategorii, dla trzech szwadronów wraz ze sztabem dywizjonu i szkołą podoficerską. Projekt, na podstawie innych projektów austriackich koszar kawalerii został przygotowany przez Miejski Urząd Budowlany, którym kierował inżynier Robert Friedl. Lokalizację inwestycji zaplanowano na południowych przedmieściach Bielska. Miała ona obejmować budowę trzech budynków koszarowych dla szeregowców, budynku mieszkalnego i stołówki dla oficerów, dobudówki dla podoficerów, dziesięciu stajni w tym dla koni lekko chorych, ciężko chorych i oficerskich, kuźni, wartowni z aresztem, dwóch ujeżdżalni i obiektów uzupełniających. Poszukiwane były firmy specjalizujące się w robotach ziemnych, murarskich, kamieniarskich i ciesielskich.
Karta pocztowa: Bielitz – Kavallerie-Kaserne. Autor: b.d. Wydawca: Karl E. Türk, Bielitz. Rok: ok. 1905. Źródło: Archiwum Allegro. Domena: publiczna.
W lipcu 1902 roku na posiedzeniu Rady Miejskiej, po rozpatrzeniu ofert wyłoniono wykonawców. Firmy A. Walczok oraz K. Korn uzyskały po 3/10 robót do wykonania każda. Pozostałą części rozdzielono w równych częściach pomiędzy firmy Jüttner & Bolek i Bracia F & C. Schulz. Ponadto w budowie uczestniczyło pięć firm ślusarskich, sześć blacharskich, pięć stolarskich, siedem malarskich. Budową kierował znany bielski architekt i mistrz budowlany Fritz Schulz.
Karta pocztowa: Bielitz – Kavallerie-Kaserne. Autor: b.d. Wydawca: A.B.B. Rok: 1910. Źródło: Archiwum Allegro. Domena: publiczna.
Uroczyste poświecenie i przekazanie koszar wojsku odbyło się 15 września 1903 roku. Wzniesione na powierzchni 10,3 ha obiekty umożliwiły zakwaterowanie 530 żołnierzy oraz 477 koni. Pierwszym gospodarzem koszar był 2 Dywizjon 3 Dolnoaustriackiego Pułku Dragonów „Jerzego króla Saksonii”, który w marcu 1910 roku został zastąpiony przez 2 Dywizjon 3 Galicyjskiego Pułku Ułanów „Arcyksięcia Karola”. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, koszary w 1919 roku zajął oddział kawalerii Legionów Polskich i Wojska Polskiego – II Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. Po wyzwoleniu Bielska i Białej w czasie II wojny światowej i opuszczeniu koszar przez oddziały radzieckie, od lipca 1945 roku budynki zajęła Warszawska Brygada Artylerii. 6 października 1959 roku przybył do Bielska-Białej 19 Samodzielny Batalion Rozpoznawczy, który wszedł w skład 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej. Od 1 kwietnia 1985 roku koszary są użytkowane przez 18 Bielski Batalion Powietrznodesantowy.
fot. Bielsko-Bialskie koszary w 2019 r.
Koszary wojskowe w Bielsku – Bielsko-Biała, ul. P. Bardowskiego 2