W drugiej połowie dziewiętnastego wieku w centrum Straconki wzniesiono budynek gminnej gospody. Z oficjalnego komunikatu władz wynikało, że jej budowa była dla gminy koniecznością, gdyż zyski z dzierżawy gospody pozwalały na utrzymanie nauczyciela i księdza. Zgodnie z wymogiem władz Straconki dzierżawcą gospody mógł być jedynie Polak będący katolikiem. Zasada ta była bezwzględnie przestrzegana przez dziesięciolecia. Środki z dzierżawy były bardzo ważnym składnikiem dochodów gminy. Pod koniec XIX wieku stanowiły połowę budżetu Straconki.
Gminna gospoda w Straconce. Karta pocztowa: Gruß aus Straconka. Autor: b.d. Wydawca: O. Brochmann, Biala. Rok: 1900. Źródło: Monika Broda i Wiesław Ćwikowski, Bielsko-Biała i okolice – historia pocztówką pisana, Oficyna Wydawnicza M-C, Bielsko-Biała 2002. Domena: publiczna.
Lokal prawie zawsze był pełen gości i nigdy nie świecił pustkami. Mieszkańcy w wolnych chwilach bardzo chętnie odwiedzali to miejsce, by przy piwie posłuchać informacji ze świata i podyskutować o bieżących wydarzeniach. W lokalu odbywały się też zebrania gminne, przedstawienia teatralne oraz organizowane były uroczystości weselne. Częstymi gośćmi lokalu byli również letnicy i turyści przemierzający szlaki górskie.
Kościół Matki Bożej Pocieszenia i gminna gospoda w centrum Straconki. Karta pocztowa: Beskiden – Straconka. Autor: b.d. Wydawca: W. Fröhlich (A. Hohn), Bielitz. Rok: ok. 1910. Źródło: Archiwum Allegro. Domena: publiczna.
Turyści z Górnego Śląska uwielbiali piwo tyskie, ale gospoda nie miała w swojej ofercie tego napoju. Dlatego władze gminne zwróciły się z wnioskiem do władz powiatu bialskiego o wydanie zezwolenia na sprzedaż tego zagranicznego piwa. Pomimo że starostwo pozytywnie rozpatrzyło wniosek, decyzję tę unieważniło wiedeńskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. W sprzeciwie władze Straconki skierowały sprawę do Najwyższego Trybunału Administracyjnego, lecz ten również nie rozpatrzył jej pozytywnie.
fot. Budynek dawnej gospody gminnej w Straconce w 2024 r.