W 1892 roku władze miasta Białej podjęły decyzję o konieczności wybudowania mostu na rzece Białej. Budowla łącząca Białą z Bielskiem miała być wzniesiona wzdłuż ulicy Ludwisarskiej, obecnej Mostowej, poniżej jazu na rzece. W 1893 roku Wysokie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przyznało na ten cel włodarzom miasta subwencję w wysokości 4767 koron i były to jedyne środki przyznane przez władze centralne. W październiku 1894 roku Rada Miejska miasta Biała zdecydowała o budowie dwudziestopięciometrowego mostu z żelbetonu. O wykonanie kosztorysu oraz planu budowy zwrócono się do niemieckiego inżyniera budownictwa lądowego, pioniera budowania z żelbetu i betonu zbrojonego – Gustava Adolfa Wayssa, którego firma od 1885 roku posiadała prawa do patentu Josepha Moniera francuskiego, wynalazcy żelbetu, z zawodu ogrodnika. Według opracowanego kosztorysu koszt budowy wynosił 26143 korony. Z uwagi na znikomą wartość dofinansowania budowy przez władze centralne, Monierbrücke czyli tzw. most Moniera był inwestycją praktycznie całkowicie opłaconą z funduszy miejskich. Główne prace budowlane wykonano w 1897 roku, a prace wykończeniowe rok później. W pierwszych dniach lutego 1945 roku most został wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie.
