W listopadzie 1920 roku Rada Szkolna Powiatowa powołała do życia polską szkołę w Starym Bielsku. Do szkoły zapisano 30 uczniów pochodzących głównie w ubogich polskich rodzin. Blisko połowę z nich stanowiły sieroty i półsieroty, dlatego na kierownictwo szkoły spadł obowiązek pomocy dzieciom. Kierownik szkoły wraz z żoną gotowali dla dzieci mleko, kakao oraz piekli ciasta. Fundusze na ten cel pochodziły od darczyńców i z Funduszu Wojewódzkiego. Szkoła mieściła się w parterowym budynku gminnym z 1835 roku, w którym znajdowała się sala lekcyjna i mieszkanie kierownika. W budynku sukcesywnie prowadzone były inwestycje. W grudniu 1924 roku zainstalowano oświetlenie elektryczne, a rok później dach pokryto dachówką. W 1933 roku w szkole utworzono kancelarię. Szkołę systematycznie wyposażano w pomoce naukowe, a biblioteka szkolna liczyła siedemdziesiąt tytułów. W 1934 roku zainstalowano radioodbiornik z Wydziału Oświecenia Publicznego. Dyrekcji szkoły w opiece nad sierotami pomagało koło Polskiej Rodziny Opiekuńczej, które fundowało upominki gwiazdkowe, bowiem tradycją szkoły była organizacja uroczystości z okazji Świąt Bożego Narodzenia. Od 1926 roku dzieci corocznie przygotowywały dla Polaków ze Starego Bielska, wystawiane w gospodzie J. Schuberta jasełka. Co roku wspólnie ze szkołami z Kamienicy i Aleksandrowic organizowano dzieciom wycieczki na Klimczok i Szyndzielnię. W 1939 roku do szkoły po raz pierwszy zapisano więcej dzieci niż do szkoły niemieckiej, jednak wybuch wojny uniemożliwił dalszą działalność. We wrześniu niemieckie władze okupacyjne zlikwidowały szkołę, a jej majątek przekazały szkole niemieckiej. Książki, zeszyty i pomoce spalono.
Budynek polskiej szkoły w Starym Bielsku – ul. Jana III Sobieskiego 158